Yememe hastalığı, tıbbi literatürde anoreksiya olarak bilinir ve genellikle sosyo-ekonomik düzeyi yüksek ailelerde daha sık görülür. Bu hastalık, yemek yememe, uyku azlığı, aşırı aktiflik gibi belirtilerle kendini gösterir. Anoreksiya, kilo almaktan korkma, psikolojik etkenler, mankenlere özenti ve gelişim sorunları gibi çeşitli faktörlerin etkisiyle ortaya çıkabilir. Her yaştan insanı etkileyebilse de, en çok ergenlik dönemindeki bireylerde yaygındır. Aşırı zayıflama isteği olan kişilerde daha sık görülür. Hastalığın belirtileri arasında yediklerinden pişman olma, yiyeceklerden tiksinme ve kusma isteği gibi durumlar bulunur.

Yememe hastalığı, özellikle genç kızlar arasında daha yaygındır. Mankenlik, dansözlük ve aktörlük gibi mesleklere özentisi olan ya da bu mesleklerde çalışan bireylerde daha sık görülür. Hastalar arasında homoseksüellik, anksiyete, depresyon ve uyuşturucu kullanımı gibi sorunlar da yaygındır. Ayrıca kronik hastalığı olanlar, aktörler ve vejetaryenler de bu hastalığa yatkındır. Kültürel özellikler, genetik etkenler, yetiştirilme tarzı ve biyolojik özellikler de hastalığın ortaya çıkışında rol oynar. Anoreksiya, kişinin beyninde kalıcı hasara yol açabilir ve aşırı kilo kaybı, beyin kütlesinde azalma ve kimyasal reaksiyonların anormal şekilde gerçekleşmesi gibi olumsuzluklara neden olabilir.

Bu hastaların en belirgin davranış bozukluğu, kabus haline gelmiş olan kilo alma korkularının olmasıdır. Önceden saplantı haline getirdikleri kişilerin kilosuna inebilmek için ya da önceki kendi kilolarına inebilmek için hedefleri olur ve her gün birkaç defa tartılmaya başlarlar. Çevresinde kişilerle birlikte yemek yerken aç olsalar bile tok olduklarını özellikle belirtir, az yer ya da hiç yemezler. Kısa sürede verdikleri kilolar dikkat çekici derecede fazladır. Adet olamazlar, sürekli kabızlıktan yakınırlar. Az yeseler bile mide şişkinliği, gaz, hazımsızlık gibi sorunları olur. Yemek dışında temizlik yapma, iş yapma, ders yapma gibi saplantılı aktiviteleri olur. Sıkça egzersiz yapmayı isterler. Ayrıca cinsel istekleri belirgin şekilde azalır.

Hastaları psikolojik olarak etkileyen bu hastalıkla kendi çabalarınızla mücadele edemezsiniz. Zorlu bir tedavi süreci için profesyonel destek alınmalıdır. Tedavide tıbbi, psikolojik destek yanında beslenme danışmanlığı da bulunmalıdır. Ancak hastalar genellikle tedaviye ihtiyaçları olmadığını düşündüklerinden tedavide geç kalınabilir. Tedaviye başlansa bile bu uzun bir sürece yayılır. Tedaviyle yememe hastalığını yenen kişilerde bunun tekrarlama olasılığı bulunduğundan, sürekli kontrol altında olmaları tavsiye edilir.